ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μαρία Γρηγοριάδη

 

Ζωγραφική

 

 

23 Μαρτίου - 7 Μαΐου   2005

 

 

Την Τετάρτη 23 Μαρτίου στις 8 το βράδυ η Μαρία Δημητριάδη θα παρουσιάσει την τελευταία δουλειά της Μαρίας Γρηγοριάδη

 

 

WHY: Σαν παλιός μάστορας κοιτώ σα  κούτσουρο κάθε λευκό τελάρο και το

σκαλίζω με την πεποίθηση πώς κρύβει έναν  Πινόκιο.

Συντονισμένος φορέας συγκίνησης.Ο,τι έχει ‘'γράψει'' πρέπει να ειπωθεί,

αφού ο,τι δε διηγείσαι  είναι σα να  μην  έγινε.

 

WHAT: Θέματα παλιά και ίδια μέσα από εικόνες και σύμβολα:

Παπούτσια= ο Δρόμος,  Μπάλα= η Ζωή,  Κύκλοι= Σταθμοί, Επανάληψη= η

Βάση της Ζωής

Δε λέγονται όλα. Αυτά -λέει ένας Ταυλανδέζικος μύθος -να τα  φωνάξεις στην

κουφάλα ενός δέντρου κι ύστερα να την καλύψεις με λάσπη  και   ξερά χόρτα.

Εγώ τα καλύπτω με λευκό.

Η διαδικασία μπορεί να σ εξοντώσει πάνω στον ενθουσιασμό σου.

 

Κοιτώντας πίσω (στην εποχή της αθωότητας η αλλού) συνειδητοποιείς πώς

τίποτα δεν είναι όπως πριν Το ενιαίο κατακερματίστηκε,το γεμάτο άδειασε,

το νόημα χάθηκε στη διαδικασία αποκρυπτογράφησης.

Νοιώθεις πώς είσαι μόνο χέρια  -η αιτία των πάντων- η χωρίς χέρια πώς έχεις

το κεφάλι κάτω απ τα πόδια.

Πώς μόνο το παπούτσι επιθυμεί να προχωρήσει προς τα εμπρός μα δίχως

σώμα.

Κοιτάς γύρω κι είναι όλα έτσι:

Ξεκομμένα, διασπασμένα,Α-νόητα=δίχως νόημα,Α-σχημα=χωρίς σχήμα.

Κοιτάς εμπρός, ο κίνδυνος του χθες απειλεί το μέλλον της ματιάς σου.

 

Μα επιμένεις να κοιτάς  εμπρός γιατί  ο,τι είναι να συμβεί θα συμβεί εκεί:

Μπροστά στα μάτια σου......

 

 

WHERE: Στη Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης,  Ξενοκράτους  7,  Κολωνάκι.

Tηλ: 210-7244552

 

WHEN: 23 Μαρτίου-7 Μαΐου  2005

 

 

WHO: ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ ΜΑΡΙΑ

ΚΕΙΜΕΝΑ στο internet

http://www.heraklionvisualarts.gr/bio.htm?13gr

https://www.facebook.com/microstory.gr?ref=stream

http://artwiki.org/Maria_Grigoriadi

http://www.onestory.gr/post/33828238745

http://artcatalogue.asfa.gr

http://medusaartgallery.com

Η Μαρία Δημητριάδη παρουσιάζει τη Ζωγραφική της Μαρίας Γρηγοριάδη. Συνέντευξη στο Γιώργο Καρουζάκη. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 18 MAIOY 1997

Θέλει να πει μέσω της ζωγραφικής βασικά πράγματα, όσα θέλει να πει όλος ο κόσμος». Περιγράφει τη σχέση της με την τέχνη μάλλον απόλυτα, σαν αναπνοή, και καταλήγει: « Πριν αποχωρήσω, θέλω να έχω μιλήσει για όλα όσα έχω ζήσει, που δεν είναι μόνο εικόνες του ματιού…»
Ψάρια, χαρταετοί, χάρτες, ο θαυμαστός κόσμος του τσίρκου, σε μια σειρά έργων όπου συναντώνται αφηγηματικά κι αφηρημένα στοιχεία, χρώματα αλλά και μη ζωγραφικά υλικά (φύλλα, χαρτί κ.ά.) Εικόνες πολυδιάστατες με ελάχιστα μέσα - και στόχο, τι άλλο από την επικοινωνία;

« Αν αντέχουν τα έργα μου, ας τραβήξουν το δρόμο τους. Αν έχουν ψυχή τα πράγματα, πάνε κάπου…», λέει η ίδια.

Στην παρουσίαση μιας έκθεσης είθισται να έχουν λόγο πρώτα απ’ όλα οι καλλιτέχνες με το έργο τους, στη συνέχεια οι ιστορικοί τέχνης, οι κριτικοί και το κοινό.
Προσπερνώντας τη συνήθη διαδικασία, ζητήσαμε από την «οικοδέσποινα» Μαρία Δημητριάδη, να μας μιλήσει για τη δουλειά και τη ζωγράφο, που παρουσιάζει στο χώρο της.

- Γιατί επιλέξατε να παρουσιάσετε τη συγκεκριμένη δουλειά;

«Πιστεύω ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που ζωγραφίζει πραγματικά από ανάγκη και όχι επειδή τελείωσε την ΑΣΚΤ. Εκτιμώ ότι η ζωγραφική της, το σχέδιο της έχει δυνατότητα, ζωντάνια και χιούμορ. Είναι έργα που σου επιτρέπουν να ονειρευτείς, που διαθέτουν μια χαρούμενη παιδικότητα χωρίς να είναι σε καμία περίπτωση μια παιδική ζωγραφική».

-Είναι φίλη σας η Μαρία Γρηγοριάδη;

«Όχι ιδιαίτερα. Δεν είναι η καλύτερη μου φίλη. Δε μου καθορίζουν οι προσωπικές μου σχέσεις τα κριτήρια για τη δουλειά μου. Οφείλω να σας πω ότι στην ουσία ζω στην γκαλερί. Εδώ είναι το σπίτι μου. Δε μπορώ λοιπόν να έχω μέσα στο σπίτι μου για ενάμισι μήνα έργα που δε μου αρέσουν. Προτιμώ να κάνω ένα ταξίδι παρά μια κακή έκθεση».

-Τι σας ενοχλεί συνήθως σε μια δουλειά;

«Η έλλειψη προσωπικότητας. Να βλέπω ένα έργο και να θυμάμαι άλλα δέκα».

-Τι αισθάνεστε, με δυο λόγια, βλέποντας τη συγκεκριμένη δουλειά;

«Χαρά, εκείνη της δημιουργίας. Τη ζωντάνια και το ρίσκο σε τσίρκο. Θα ήθελα κάποια έργα της Γρηγοριάδη να μου ανήκουν.

-Δεν έχετε καθόλου έργα της;

«Έχω κάποια, από παλιότερα».

Η δουλειά της Μαρίας Γρηγοριάδη, παρουσιάζεται ως τις 7 Ιουνίου στην αίθουσα τέχνης ΜΕΔΟΥΣΑ.

Γιώργος Καρουζάκης

ΤΙΤΛΟΣ Χωρίς τίτλο

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ 0,80 cm x 0,40

ΥΛΙΚΟ Λάδι – Κάρβουνο

ΕΤΟΣ 2000

Αγριεμένος επιμένεις να κοιτάς αυτό που σε θανατώνει και σε σώζει ταυτόχρονα

Το βαθύτερο εαυτό σου, την ανάγκη ν αγαπάς και να ελπίζεις

Ξέροντας πως τα όνειρα καμιά φορά σκοτώνουν λες πως δεν έχεις άλλο δρόμο

Παρά να παραμείνεις εκεί που σ έταξε η φύση σου

Ανθρώπινος, Αλληλέγγυος, Ευγνώμων

Φτάνει να ξαναβρείς τη φύση σου

ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Μάιος1997

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΜΟΥ

Υπάρχει ένα όραμα. Στην πορεία για την προσέγγιση του, προκύπτουν μεταμορφώσεις, και αναπόφευκτες καταστροφές στο έργο. Η πορεία αυτή, καθορίζει τη ματιέρα του έργου. Αν η διαδρομή είναι σύντομη, είναι μικρότερες οι περιπέτειες της ύλης, και αντίστροφα. Αυτό που προκύπτει τελικά, έχει να κάνει με τη φθορά, και την κίνηση των πραγμάτων, διάφορα σύμβολα και τέλος τον άνθρωπο, δίχως ξεχωριστή θέση και υπόσταση, αλλά τοποθετημένο μέσα στη φύση όπως κάθε άλλο στοιχείο της.

Η έμμονη ιδέα για την κοινή μας μοίρα, τις κοινές δυνατότητες, για όλα όσα μας περιορίζουν δίχως διαφυγή, νομίζω οδήγησε στα τετράγωνα που τεμαχίζουν κάποιους πίνακες.

Τα έργα είναι υπαινικτικά, συνειρμικά, πολυσήμαντα.

Αν θεωρηθεί ο καλλιτέχνης, καθρέφτης της εποχής που ζει, αυτό που εκπέμπω σαν μήνυμα, θεωρώ πως είναι ένα sos, με την έννοια ότι καταστρέφομε, ότι έχομε αγαπήσει και μας συντηρεί, και άρα θα χαθούμε κι εμείς.

Αντλώ πολλές εικόνες, απ τη λεγόμενη την παιδική ηλικία.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

14 Μαΐου- 7 Ιουνίου 1997

Την Τετάρτη 14 Μαΐου στις 8 το βράδυ, η Μαρία Δημητριάδη θα παρουσιάζει την τελευταία δουλειά της ζωγράφου Μαρίας Γρηγοριάδη.

Η Μαρία Γρηγοριάδη σπούδασε στην ΑΣΚΤ, Ζωγραφική στο εργαστήριο του Νίκου Κεσανλή, καθώς και Λιθογραφία στο εργαστήριο του Θ.Εξαρχόπουλου. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Η έκθεση της στην Αίθουσα Τέχνης Μέδουσα είναι η πέμπτη ατομική της έκθεση. Η ίδια αναφέρει σχετικά με τη δουλειά της ότι:

«Ζωγραφίζεις σαν να δαμάζεις αφηνιασμένο άλογο, ή επειδή δε γίνεται αλλιώς. Η απουσία, η έλλειψη είναι η μεγαλύτερη έμπνευση. Το ζητούμενο, να μιλήσεις για όλα, σα να προσπαθείς να γράψεις ένα βιβλίο. Εκεί τελειώνει ο ρόλος σου. Τα έργα σαν αυτόνομες υπάρξεις ελπίζεις να τραβήξουν ένα μακρύ δρόμο συνομιλίας ερήμην σου».

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

11 Μαΐου- 16 Ιουνίου 2000

Την Πέμπτη 11 Μαΐου στις 8 το βράδυ, η Μαρία Δημητριάδη θα παρουσιάζει την τελευταία δουλειά της ζωγράφου Μαρίας Γρηγοριάδη στη Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης.

«Πρέπει να διαλέξεις. Το φως ή τη σκιά.

Η επιλογή έχει σημασία γιατί γίνεται η φυλακή σου.

Ο ακροβάτης και ο θεατής. Η μάσκα και το πρόσωπο. Ο καλλιτέχνης και το έργο.

Στο τσίρκο της ζωής πρέπει να είσαι καλός χορευτής. Αν πιστεύεις ότι υπάρχει κάπου να πας πρέπει να πας. Αλλά…

Θα φτάσεις εκεί μόνο αν φοράς τα κατάλληλα παπούτσια.

Να διηγηθώ παραμύθια απ την κοινή μας μνήμη.

Σκάβοντας βαθιά.

Όλες οι αισθήσεις παρούσες.

Υλικό: Χρώμα και αίμα.

Συνθήκες: Βρέξει χιονίσει»

Η Μαρία Γρηγοριάδη έχει παρουσιάσει δουλειά της σε δύο ατομικές εκθέσεις στη Μέδουσα και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τα καλύτερα 2004 - 2005

«Anton, Μαρία Γρηγοριάδη, Ελένη Ζούνη, Βαρβάρα Μαυρακάκη»

…Η Μαρία Γρηγοριάδη λειτουργώντας σαν συντονισμένος φορέας συγκίνησης, διερευνά και καταγράφει μνήμες και συναισθήματα,(μια διαδικασία που μπορεί να εξοντώσει πάνω στον ενθουσιασμό) μέσα από εικόνες και σύμβολα. Το αποτέλεσμα είναι ένας υπαινικτικός σουρεαλισμός που καλεί το θεατή να συνθέσει το δικό του βιβλίο.

ΒΕΛΓΙΟ ΟΚΤΏΒΡΙΟΣ 2004

Κείμενο καταλόγου

FALLEN ANGELS (No cd: 71)

First came the Wind: Filthy, dirty, full of poisonous
Smells

Then came the fluids: Rejected fluids, fertilizers and
other

Then came the iron that filled the birdcage with
rust

So fallen angels have to leave
For place no left for them to live

ΑΓΩΝΩΝ ΠΟΛΙΣ

2004

( Ελληνικός Κατάλογος)

Διαδρομές στη σύγχρονη ελληνική ζωγραφική

Αθηνά Σχινά, Κριτικός& Ιστορικός Τέχνης

Διαλεκτικές παράμετροι της εικαστικής γλώσσας

Σπηλιόπουλος Μάριος
Μανουσάκης Μιχάλης
Γρηγοριάδη Μαρία
Στάμος Στέργιος

Παρ’ ότι τα εκφραστικά ιδιώματα, τα μέσα που χρησιμοποιούν και οι τρόποι απόδοσης των έργων τους αισθητά διαφέρουν, διαπιστώνει κανείς κοινούς τόπους όσον αφορά στην αλληγορία μιας πολυσχιδούς πραγματικότητας που σχετίζεται με τη μνήμη, την ιστορία, τις παραδοξότητες και τους νόμους της ζωής, όπως επίσης και τις μεταμορφωτικές της αλλαγές. Με υποβλητικότητα και τελετουργική διαδικασία , η «εικόνα» στα έργα τους παρουσιάζεται κρύβοντας περισσότερα από όσα αποκαλύπτει. Οι μορφικοί τύποι λειτουργούν υπαινικτικά, ως συντακτικά στοιχεία μια γλώσσας που αναδιαρθρώνεται, ορίζοντας και ταυτοχρόνως καταλύοντας τις συντεταγμένες της, οι οποίες διαρκώς ανατροφοδοτούνται, με βάση τα νέα κάθε φορά ερεθίσματα και τις διαπλοκές του συνειρμού.

AGONON POLIS

2004

(English Catalogue)

Pathways in contemporary Greek painting

Dialectic parameters of the language of art

Spiliopoulos Marios
Manousakis Michalis
Grigoriadi Maria
Stamos Stergios

Although the idioms of expression, the media which they use and the manner of rendering their works differ, common loci are observable as to the allegory of a multi-faceted reality which relates to memory, the laws of life, its interventions and subversions. With allusiveness and a process of ritual, the ‘image’ in their works is seen to conceal more than it reveals. The types of form operate as elements composing a language which is constantly re-structured, defining and dissolving its co-ordinates, which are constantly refueled by means of new stimuli in each instance and the interplay of association.

Εικαστική Παρέμβαση. Τεχνοχώρος Πόλις, Ηράκλειο ( 2004)

Χίλιες μικρές σφηκοφωλιές πατρίδες
Ένας άνθρωπος που περπατά νύχτα στη λεωφόρο

Πόλη, πόλος, πολλαπλασιασμός και διαίρεση
Χίλιες μεγάλες μοναξιές σφηκοφωλιές
δίχως πατρίδα
Άνθρωποι που συνωστίζονται τη μέρα

Φώτα, νέον, κίνηση, θόρυβος, φασαρία,
μοναξιά άπατρις νους
Άνθρωποι που κοιμούνται κάθε νύχτα
στο πεζοδρόμιο
Όλο το βιος σε μια σακούλα νάιλον

Συναντήσεις, κίνδυνος,dealers, ενηλικίωση,
εκπαραθύρωση, μυστικές ζωές
κρυφά αιωρούνται ασυνάντητες
Το κέντρο, τα προάστια, οι παραγκουπόλεις,
χλιδή και ανέχεια ίδια πόρτα

Ένας άνθρωπος που περπατά τη νύχτα μόνος
τους γνωρίζει όλους
μα δε θέλει να τον γνωρίζει κανένας.
Μια αόρατη κλωστή δένει τα χωριστά παράθυρα
του νου και τα μπαλκόνια που κοιτιόνται
χρόνια αμίλητα

Άπατρις μουσική, κέρματα πέφτουν, τρόλεϊ, τρένο,
λεωφορείο, μετρό, ταξί, αυτοκίνητο, μεταφορές
μεταφερθήκαμε νύχτα σε μια πόλη που μας κοιτά
και ασθμαίνει

Ένας άνθρωπος στη λεωφόρο.
Ρώτα τον τι είναι πόλη…

Κείμενο Ίρις Κρητικού,
Επιμελήτρια της έκθεσης Όψεις της μορφής , Σημάνσεις του Τοπίου: 2007, Έλληνες Ζωγράφοι από τη Συλλογή Αντώνη και Άζιας Χατζηιωάννου στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Χανιά

Σημαντικό ρόλο στο πολυπληθές έργο της Μαρίας Γρηγοριάδη “sew me on your skin” (1998-2004), παίζει η αρχική εντύπωση της επαναληπτικότητας της εικόνας, της ελάχιστης ανθρώπινης ύπαρξης που ως γιγαντούμενη ομάδα διεκδικεί το σύμπαν, ή, έστω, την προσοχή μας. Αφαιρετικά αποδομένα παιδιά διαφορετικών φυλών και πολιτισμών, απαθανατίζονται σε ένα κάθετο οπτικό πεδίο όπου η αισθητική της πολαρόιντ και της action painting συνομιλεί με τη γλώσσα των ναΐφ, την art brut και την παιδική ζωγραφική.
(CDΈργο 83)

Κείμενο του Δημήτρη Παυλόπουλου
από το

ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΜΕΛΙΣΣΑ,16^ος-20^ος ΑΙΩΝΑΣ ΤΌΜΟΣ 1,σελ.317,1997

ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ ΜΑΡΙΑ

Ζωγράφος
Καλό χωριό, 1962

Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ με τους Δ. Μυταρά και Ν. Κεσανλή (1982-1987), χαρακτική με το Θ. Εξαρχόπουλο (1983-1985) και σκηνογραφία με το Β. Βασιλειάδη (1985-1987). Η θεματογραφία της περιλαμβάνει αφηρημένες συνθέσεις και νεκρές φύσεις. Κινείται στα πλαίσια της action painting με ενεργητικές χειρονομίες και τονισμένα χρώματα που διακρίνονται για την εξπρεσιονιστική φωνή τους.
Έχει παρουσιάσει το έργο της σε ατομικές εκθέσεις ( «Μπεχράκη», Κόρινθος, 1988∙ «Χρυσόθεμις»,1990) και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές ( «Ώρα»,1981∙ Πανελλήνια 1987∙ Ωδείο Αθηνών,1989∙ Αθήνα – Εικαστικά ’91). Είναι μέλος του ΕΕΤΕ.
ΒΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Ν. Ηλιοπούλου – Ρογκάν, εφ. Η Καθημερινή,6 Ιουλ. 1981∞ Κατ. ο. έ., Αθήνα 1991.
Δ.Π.

Χάρης Καμπουρίδης, εφημ. Τα Νέα,13-04-2005

Ψηφίδες ενός μωσαϊκού
Χαρούμενος σουρεαλισμός

Τη δουλειά της Μαρίας Γρηγοριάδη δεν τη γνωρίζαμε πριν από αυτήν την έκθεση. Κι εδώ ένας σουρεαλισμός, πιο χαρούμενος ωστόσο, με αναγνωρίσιμες εικόνες που ξεπροβάλουν από το ένα πλάνο στο άλλο και έπειτα από μια πάλη των επάλληλων στρωμάτων ζωγραφικών δράσεων ή κολλάζ κ. λ. π. Καλοζυγισμένες συνθέσεις, δυναμισμός με μέτρο, λυρικό αποτέλεσμα.

«Anton ,Μαρία Γρηγοριάδη» Fotis Art café – Νάουσα Πάρος,30 Ιουνίου -29 Οκτωβρίου 2007

Η Μαρία Γρηγοριάδη γράφει για τη δουλειά της:

«Πρώτη ύλη η αποθηκευμένη μνήμη μα και όλα γύρω σε σχέση ενσυναίσθησης. Με διαδικασία αναπνοής όλα μετατρέπονται σε εικόνες. Ημερολόγιο όλων των αισθήσεων, μυθιστορία, ψήγματα του χαμένου χρόνου ή παρακαταθήκη που σαν βαρκούλες χάρτινες αφήνω να κολυμπήσουν στο μεγάλο ωκεανό»

(Για έκθεση Καμμένη γη, Γαλλία, έργο No 118)

Για τη Ζωγραφική μου

Παιχνίδι με όρους αναμέτρησης, πάντως παιχνίδι. Ο τρόπος, ράβε ξήλωνε. Κι αφού καταλαγιάσει και ο πανικός και η αγαλλίαση, που διαρκώς εναλλάσσονται, οι εικόνες αποφασίζουν να επιβιώσουν. Το έργο αυτονομείται. Ένα ταξίδι ξεκινά.

 

ΚΕΙΜΕΝΟ για το έργο Συλλογής Κοπελούζου Αύγουστος 2010

ΣΥΝΕΝΟΧΗ

Ένα ταξίδι, ένας χάρτης, ένα πρόσωπο. Το τοπίο της ζωγραφικής είναι απόθεμα συναισθημάτων. Ο θεατής ταξιδεύει τη ματιά του και μόνο τότε το όλο ζήτημα αποκτά ένα κάποιο νόημα.

COMPLICITY

A map, a journey, a face. The landscape of the painting is deposit of feelings. The spectator travels through his eyes and it’s only then that the whole matter gets a trace of meaning.

ABOUT MY PAINTING

(ΓΙΑ το έργο ΥΜΕΝΑΙΟΣ ΔΕΚ 2010)

http://artwiki.org/Maria_Grigoriadi

First of all I believe that even breathing is a political action, as a decision to stay alive. According to my political thesis I surely am a POORIST. This means I stand at the side of the poor and weak. How (and if) does this appear in the images I create is another matter. I am searching for a feeling about the mankind and the space provided. The title of my next exhibition in Medusa Art Gallery in Athens, next April- May 2011, will be ‘TOGETHERNESS’, The joy of living together. I wonder if all people are equal where answer is defiantly not. Poor people can’t even breathe. A sense of the material (invisible in photos), occurs from the many times I paint each part of the painting. Until the result satisfies me, I repaint and destroy without mercy. I start all paintings together as if I planted a garden, and I work on them all for years and years. Finally things must somehow fly. A sorry story told with happy colors. As a contradiction to desperation. Small elements tell us to stop and look carefully. It’s not only about the big fish that eats the small one. It is about memories of our childhood, which is a common element I was happy to discover in my agony for a theme of general interest. When I paint I only feel. Maybe the subconscious images of the past emerge automatically, since my grandparents and father were forced to abandon Cappadocia Turkey. (war of 1922 Asia Minor). My painting is the voice and the defense of a refuge, a minority feeling as a stranger everywhere. A synthesis of multicultural influence together with search of identity in a broken mirror. The entire above is logical thoughts that dress the final result, or things that generally occupy me. In front of the painting it’s all about a flat white space, the colors and the schemes.

Ημερομηνία:	Wed, 7 Mar 2012 11:09:41 +0100 [07/03/2012 12:09:41 ΜΜ EET]
Από:	7th Berlin Biennale Open Call < This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it >
Προς:	Maria Grigoriadi < This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it >
Θέμα:	Berlin Biennale Open Call: Invitation to join ArtWiki
Dear Maria Grigoriadi, Thank you for your contribution to the Open Call of the 7th Berlin Biennale for Contemporary Art. We are aware you have been waiting for a reply, and ask for your understanding for the late answer. The response to the Open Call was overwhelming, and it has taken time to sift through more than 5,000 submissions. In response to the extensive materials received, we wanted to find a way to present the whole variety of portfolios and political opinions and to make them accessible to the public during the 7th Berlin Biennale. Therefore we have developed, together with Berlin-based media activist Pit Schultz, a free and open platform named ArtWiki. ArtWiki is going to be a digital venue of the 7th Berlin Biennale, and we are inviting you to participate in it. As an open data initiative for the arts, ArtWiki is a new way to present today's spectrum of artistic and political statements and abandons the curatorial politics of selection and exclusivity. ArtWiki is also a form of social contract, which is about free exchange of information and trust--something unusual in times when the art system is based on fully controlled access to art works, images, and even ideas and is afraid of open digital representation. Please note that ArtWiki is a work in progress and is fully based on your contributions and feedback. The profiles, which are not yet public, are ready to be activated and you have the ability to view and edit your profile now and in the future. In the coming weeks you will also be able to edit your CV and portfolio functionality. If you agree to take part in ArtWiki, please activate your profile until April 10, 2012. Please find below a link that will allow you to register and activate your profile, which can only be edited by you. ArtWiki goes public on the opening day of the 7th Berlin Biennale on April 26, 2012. If you submitted materials by post, we kindly ask you for permission to make them accessible during the 7th Berlin Biennale in the form you sent them. You can confirm your participation within the exhibition in a space dedicated to the Open Call, which will present materials that we received. Please send us an answer by April 10, 2012; this can be done during the ArtWiki registration process. All digital data on ArtWiki is published under the Art Libre License 1.3, http://artlibre.org/licence/lal/en, which is equivalent to Creative Commons Attributed Share Alike. We very much hope you will join the community of ArtWiki, and are looking forward to your contributions. Feel free to give us your feedback and suggestions. ArtWiki will be open to future contributions at the end of the 7th Berlin Biennale, and we hope it will grow into an independent project. Sincerely, Artur Żmijewski and Joanna Warsza Before registering, please read the current User Agreement and Privacy Statement. If you find your profile data (e.g. name) incorrect, please contact us at This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it for correction. You're welcome to register now. Just follow this link and choose a password for your new account. Your registration code is "3000". Open your personal registration link to ArtWiki ArtWiki: Open Data for the Arts ArtWiki builds upon the principles of the Open Web applied to the art world. 7th Berlin Biennale for Contemporary Art has contacted almost 5,000 international applicants in an open call to join a unique project. Each artist is invited to put their artistic and political statements, their biographies and resumes online. Artists are encouraged to join ArtWiki during the exhibition in springtime to establish one of the most open resources of online portfolios of contemporary art. In this way, an insight into the art production of 2012 is provided. It is edited by the artists themselves and freely accessible for public use. Each artist's resume consists of a list of entries about people, places and projects the artist has worked with over her lifetime. Points of production which are similarly encountered by other artists' biographies are put into relation. A network of interconnections evolves, out of which the value of artistic "reputation" can be viewed from different angles. The artist statement and the artist CV is a form of prose and artistic expression which is hardly regarded as part of the art process, nevertheless it functions at the core of it. The visibility of the individual work is embedded into a larger framework of collective production in it's time. By making this background more visible the privilege of selection is handed over to the user. It can lead to an empowerment of the artist community using the same tools which made Wikipedia a valuable source of knowledge. It facilitates an easier and more democratic access to art. Until today the gatekeepers of the art system have accumulated thousands and thousands of applications, already selected by overworked juries and pre-selectors, to legitimize the openness of their institutional organisation. Galleries and other institutions of the art market have an interest to control access to the material work. We like to question at least whether the circulation of digital representations of original art works really conflicts with market interests. The availability of art online, as a public good, often lacks depth and actuality, leaving it to the locally priviledged collectors and vernissage-visitors to stay informed. To validate a curatorial decision or make an own one, everyone can now browse through those applications which have not been put up at the Berlin Biennale for various and unnamed reasons. The potential of such a tool lies not only in circumventing censorship and discoursive power but also in allowing alternative views and histories, new forms of scholarship and research, or even in disclosing the hidden paths of plagiarism and innovation to everyone, experts as well as amateurs, in order to build a collaborative historiography of contemporary art. Source: http://artwiki.org/ArtWiki:Manifesto

ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΩΜΑ

4^Ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Ίδρυμα Ευγενίδου, Αθήνα 2004

1998-2004/Ακρυλικά-Μικτή τεχνική/Acrylic-Mixed Media/70x100cm(No:86)

Κείμενο καταλόγου

«…Και το μεγάλο, πολύ μεγάλο πλήθος, ο ανεξάντλητος ρους εκατομμυρίων κάθε ράτσας και είδους να ξεχύνεται, να σπρώχνει άτομα κάθε ηλικίας, κάθε νοημοσύνης, κάτοχοι και του παραμικρού ανθρώπινου μυστικού, αρχαίου και μελλοντικού, σε κάθε πρόσωπο η αποτύπωση ενός συγκεκριμένου κινήτρου ή μιας ουσίας: μοχθώ, ξοδεύω, προσπαθώ, σχεδιάζω, αγαπώ, προσκολλώμαι, υποστηρίζω, ενδίδω, φθονώ, νοσταλγώ, περιφρονώ, πεθαίνω, κρύβω, θέλω…»

Σωλ ΜΠΕΛΟΟΥ, Άδραξε τη μέρα (εκδ. Καστανιώτη)

ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ 2011

Τ. Σ. ΕΛΙΟΤ

Η Τετάρτη των Τεφρών
Τα τραγούδια του Άριελ
Τέσσερα Κουαρτέτα

Μετάφραση,Σημειώσεις: Κλείτος Κύρου

Δεύτερη Έκδοση, 1994

ύψιλον/βιβλία

“East Coker v”

Έτσι λοιπόν, εδώ είμαι, στα μισά του δρόμου, έχοντας είκοσι χρόνια -
Είκοσι χρόνια ξοδεμένα σπάταλα, τα χρόνια του l’entre deux guerres -
Πασχίζοντας να μάθω να χρησιμοποιώ λέξεις, κι η κάθε απόπειρα
Είναι μια εντελώς καινούρια αρχή, κι ένα διαφορετικό είδος αποτυχίας
Γιατί έχεις μάθει να παίρνεις τον ανθό των λέξεων
Γι’ αυτό που δεν έχεις πια να πεις, ή για τον τρόπο
Που δεν έχεις πια διάθεση να το πεις. Κι έτσι το κάθε τόλμημα
Είναι μια καινούρια αρχή, μια επιδρομή στο άναρθρο
Με άθλιο εξοπλισμό που πάντα καταστρέφεται
Μέσα στο γενικό κυκεώνα της ανακρίβειας του αισθήματος,
Των άταχτων ομάδων της συγκίνησης. Κι ό, τι είναι να κατακτήσεις
Με δύναμη και υποταγή, κιόλας το ’χουν ανακαλύψει
Μια ή δυο φορές ή αρκετές φορές άνθρωποι που δεν μπορείς να ελπίζεις
Να τους συναγωνιστείς – μα δεν υπάρχει άμιλλα-
Ο αγώνας μόνο υπάρχει να επανακτήσεις αυτό που έχει χαθεί
Και βρέθηκε και χάθηκε ξανά και ξανά: και τώρα, με όρους
Που φαίνονται ασύμφοροι. Όμως ίσως ούτε κέρδος ούτε ζημιά.
Για μας υπάρχει μόνο η προσπάθεια. Τ’ άλλα δε μας αφορούν.

T.S.ELIOT

FOUR QUARTETS ( Harcourt, Brace and Company, New York 1943)

“East Coker v,” No.2 from “The Four Quartets”

So here I am, in the middle way, having had twenty years – Twenty
years largely wasted, the years of l’entre deux guerres -
Trying to learn to use words, and every attempt
Is a wholly new start, and a different kind of failure
Because one has only learnt to get the better of words
For the thing one no longer has to say, or the way in which
One is no longer disposed to say it. And so each venture
Is a new beginning, a raid on the inarticulate
With shabby equipment always deteriorating
In the general mess of imprecision of feeling,
Undisciplined squads of emotion. And what there is to conquer
By strength and submission, has already been discovered
Once or twice, or several times, by men whom one cannot hope
To emulate –But there is no competition- There is only the fight to
recover what has been lost
And found and lost again and again: and now, under conditions
That seem unpropitious. But perhaps neither gain nor loss.
For us, there is only the trying. The rest is not our business.

T.S.ELIOT

FOUR QUARTETS ( Harcourt, Brace and Company, New York 1943)

“Little Gidding v” No.4 from “The Four Quartets”

We shall not cease from exploration
And the end of all our exploring
Will be to arrive where we started
And know the place for the first time.

Τ. Σ. ΕΛΙΟΤ “Little Gidding v”

Δε θα πάψουμε να εξερευνούμε
Κι όλης μας της εξερεύνησης το τέλος
Θα ‘ναι να φτάσουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε
Και να γνωρίσουμε για πρώτη μας φορά το μέρος.

ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ

ΑΠΑΝΤΑ ΠΕΖΑΜετάφραση, Επιμέλεια, Σχόλια: Αχιλλέας Κυριακίδης
Τρίτη Έκδοση
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
ΑΘΗΝΑ 2005

ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ
Από τη συλλογή Ο αριθμός (1981)

Σε μια ερημιά του Ιράν υπάρχει ένας πέτρινος πύργος, όχι πολύ ψηλός, χω-
ρίς πόρτες ή παράθυρα. Στο μοναδικό δωμάτιο (που το πάτωμα του είναι
από χώμα κι έχει σχήμα κυκλικό) υπάρχουν ένα ξύλινο τραπέζι κι ένας πά-
γκος. Σ’ αυτό το κυκλικό κελλί, ένας άνθρωπος που μου μοιάζει, γράφει, με
χαρακτήρες που δεν τους καταλαβαίνω, ένα μεγάλο ποίημα για έναν άνθρω-
πο που σ’ ένα άλλο κυκλικό κελλί…Όλο αυτό δεν έχει τέλος, και κανείς πο-
τέ δε θα μπορέσει να διαβάσει αυτό που γράφουν οι έγκλειστοι.

JORGE LUIS BORGES

UN SUENO(De la Seleccion de Poems: La Cifra 1981,Alianza)

En un desierto lugar del Iran hay una muy alta torre de piedra, sin puerta ni
ventana.En la unica habitation (cuyo piso es de tierra y que tiene la forma del
circulo)hay una mesa de Madera y un banco. En esa celda circular, un hombre que se
parece a mi escribe en caracteres que no comprendo un largo poema sobre un hombre
que en otra celda circular escribe un poema sobre un hombre que en otra celda
circular…El proceso no tiene fin y nadie podra jamas leer lo que los prisioneros escriben.

JORGE LUIS BORGES

A DREAM(From the Poetic Collection: The number 1981, Alianza)

In a deserted place in Iran there is a not very tall stone tower that has neither door nor
window. In the only room (with a dirt floor and shaped like a circle) there is a wooden
table and a bench. In that circular cell, a man who looks like me is writing in letters I
cannot understand a long poem about a man who in another circular cell is writing a poem about a man who in another circular cell… The process never ends and no one
will be able to read what the prisoners write.

(Translated, from the Spanish, by Suzanne Jill Levine)
Poetry, “A Dream,” The New Yorker,July6,2009,p.82

Διεύθυνση: Προγραμματισμού και Ανάπτυξης.

Τελικός δικαιούχος: Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ).

Πράξη/Έργο: «Ευαισθητοποίηση Εκπαιδευτικών και Παρεμβατικά Προγράμματα για την Προώθηση της Ισότητας των Φύλων.»

Θέμα εργασίας: «Οι Γυναίκες Δημιουργοί στις Εικαστικές Τέχνες από την Αναγέννηση μέχρι Σήμερα.»

Όνομα εκπαιδευτικού: Μαρία Παπαδοπούλου.

Συνέντευξη με την Μαρία Γρηγοριάδη.

(Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε μέσο ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.)

25/5/2007

1. Ας ξεκινήσουμε με κάποια βιογραφικά στοιχεία.

α) Πότε και που γεννηθήκατε;

β) Που μεγαλώσατε;

γ) Πόσο σας επηρέασε το άμεσο οικογενειακό σας περιβάλλον στην αγάπη σας για την μάθηση και την γνώση γενικότερα, και για την τέχνη ειδικότερα;

Γεννήθηκα σ ένα μικρό χωριό, στην ενδοχώρα του Ηρακλείου (Καλό Χωριό Μονοφατσίου ), όπου και έζησα μέχρι τα 17 μου. Οικογένεια αγροτική, δουλειές στα χωράφια, ελιές κι αμπέλια, άμεσα δε θα έλεγα πως επηρεάστηκα. Πάντως , έμμεσα ναι , άκουγα συνεχώς για ιδανικά και μεγάλες αξίες και μεγάλες αγάπες, ο πατέρας μου ήξερε απ έξω και απήγγειλε σχεδόν ολόκληρο τον Έρωτόκριτο, διηγιόταν στιγμιότυπα από τον πόλεμο, ακούγαμε πάντα το ΄θέατρο της Δευτέρας΄, στο ραδιόφωνο, περιοδικά δεν έμπαιναν στο σπίτι, η μητέρα μου τραγουδούσε υπέροχα, ο προπάππους μου ήταν ζωγράφος σε τούρκικο σαράι, η μια γιαγιά κρητικιά, οι άλλοι παππούδες μικρασιάτες, δηλ. εικόνες και διηγήσεις από δύο τελείως διαφορετικούς πολιτισμούς. Ήμουν βιβλιοφάγος και η άμεση επαφή με τη φύση νομίζω ήταν σημαντική. ΄Ήξερα΄ από παιδί πως θα γίνω ζωγράφος, έπαιρνα μέρος σε διαγωνισμούς, μα η μόνη σχεδόν ζωγραφική που είχα δει παιδί ήταν μισό-κατεστραμμένες τοιχογραφίες σε μια ερειπωμένη βυζαντινή εκκλησία στο χωριό.

2. Πότε και πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την Τέχνη;

Είδα,12-13 ετών, ένα τουρίστα να ζωγραφίζει σ ένα ζαχαροπλαστείο και μια έκθεση ζωγραφικής. Πήγα κάπου, έκλαψα από συγκίνηση και από τότε γεννήθηκε η απόφαση μου.

3. Πώς αντιμετώπισε το άμεσο οικογενειακό σας περιβάλλων αυτήν την επιλογή;

Ανοιχτόμυαλα πολύ, σε σχέση με το περιβάλλον, βοήθησε και το γεγονός πως ο αδελφός μου ήταν ήδη στην Αθήνα, αλλιώς…

4. Ποια ήτανε περίπου η αναλογία μεταξύ ανδρών και γυναικών φοιτητών στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών;

Νομίζω ίσος αριθμός, δε θυμάμαι κάποια διαφορά στον αριθμό, μόνο πως ήταν περισσότεροι οι άνδρες που δούλευαν πιο εντατικά, πιο σοβαρά, όπως κι εγώ.

5. Υπήρχαν γυναίκες καθηγήτριες στην σχολή;

Γυναίκα καθηγήτρια μόνο στην Ιστορία της Τέχνης, και άλλες μα μόνο ως βοηθοί στα εργαστήρια.

6. Σαν φοιτήτρια στην Α.Σ.Κ.Τ. νοιώσατε την έλλειψη ενός γυναικείου προτύπου, δηλαδή ενός δημιουργού γένους θηλυκού; Αν ναι, το αναζητήσατε;

Δεν είδα ποτέ τον εαυτό μου ως γυναίκα ζωγράφο, αλλά ως ζωγράφο σε ίση αντιπαράθεση με τους άνδρες συναδέλφους μου. Τα πρότυπα μου ήταν ποικίλα από την Ιστορία της Τέχνης πάντως όχι απαραίτητα γυναίκες, τις περισσότερες τις ανακάλυψα αργότερα…

7. Πιστεύεται ότι ως γυναίκα είχατε διαφορετική αντιμετώπιση κατά τα φοιτητικά σας χρόνια;

Ουδέποτε αντιλήφθηκα προσωπικά , μα και θα επέτρεπα, διαφορετική αντιμετώπιση, εκτός από μικρά αστειάκια για τις ικανότητες ή τα όρια των γυναικών που δυστυχώς ακούγονται ακόμη, εξάλλου παρόλο που δούλευα σε διάφορες δουλειές, σε όλη τη διάρκεια των σπουδών, έπαιρνα ανελλιπώς διακρίσεις και υποτροφίες.

8. Νοιώσατε ποτέ ότι το φύλλο σας επηρεάζει, θετικά ή αρνητικά, την επαγγελματική σας πορεία:

α) στα πλαίσια της εκπαίδευσης και

β) της καλλιτεχνικής σας δραστηριότητας;

Ούτε θετικά ούτε αρνητικά. Παρόλο που ήξερα και ξέρω πως είναι αρκετά ανδροκρατούμενο το πεδίο, δεν άφησα ποτέ αυτή τη σκέψη να με επηρεάσει. Ξεκίνησα να ζωγραφίζω και να εκθέτω από16 ετών και δεν έχω σταματήσει έκτοτε. Αυτό είναι το παιδικό μου όνειρο και είμαι πανευτυχής που κατοικώ μέσα σ αυτό.

9. Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στην πορεία σας, σχετικό με το επάγγελμά σας τι θα ήτανε αυτό;

Δε θα άλλαζα απολύτως τίποτα.

10. Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σας στόχοι, άμεσοι και απώτεροι;

Να συνεχίσω να κατοικώ μέσα στο όνειρο μου, πράγμα που θεωρώ μεγάλο δώρο. Εκθέσεις παντού, πολλή αγάπη. Αυτά αρκούν.

11. Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να προσθέσετε;

Ακούστηκα αιθεροβάμων και ρομαντική μα ειλικρινά δε θυμάμαι ταλαιπωρία, απογοήτευση που υπήρχε σίγουρα. Ξέρω πως είχα ένα όραμα κι ήθελα να το φθάσω.

Και για να έχει κάποια αξία αυτό το κείμενο που δεν αφορά και κανένα στο τέλος.

Ακούω να λένε, ... θα ζωγραφίσω όταν θα έχω τέλειο εργαστήριο, όταν θα έχω λύσει όλα τα θέματα της ζωής μου, θα έκανα καριέρα αν ζούσα στη ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, αν έκανα δημόσιες σχέσεις, αν ταξίδευα συχνά, αν μ άφηναν οι περιστάσεις. Ακούω να κλαψουρίζουν άνθρώποι, που έχουν πολλές ικανότητες, και πολλοί άνδρες μάλιστα, και αντί να κυνηγήσουν τα όνειρο τους αντίθετα παραλύουν κρυμμένοι πίσω από ένα ΑΛΛΟΘΙ. Δεν είχα τίποτα από τα παραπάνω ζητούμενα και αυτό είναι το μόνο πού θα’ θελα να μοιραστώ μαζί σας.

Σας ευχαριστώ πολύ.

ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ ΜΑΡΙΑ Hράκλειο (7-3-2005)

(Κείμενο για Πεκίνο,No:75,No:98 )

1. Ελληνικά

To να μιλήσεις για μια τελειωμένη ζωγραφιά είναι αρκετά πιο εύκολο απ την ίδια τη διαδικασία της ζωγραφικής.Συνδιαλέγεται κανείς με δαίμονες και αγγέλους χωρίς

ν' αναγνωρίζει εύκολα ποιος είναι ποιος.

Η απόφαση είναι πάντα δική σου.

Να συνεχίσεις η να τα παρατήσεις σ ένα μονοπάτι με τόση ποικιλία από αναπάντητα ερωτήματα;

Διακινδυνεύοντας να ‘’κάψεις’’ την καρδιά σου καταδυόμενος στην αρχή των συναισθημάτων κ των πραγμάτων.

Το σημαντικό είναι να υπάρχει μια αιτία ’’γιατί’’.

Στο παρασκήνιο μιας ζωγραφιάς υπάρχει μόνο μια καρδιά με δυο μάτια και χέρια συντονισμένα, για να μεταφέρουν εικόνες.

Τίνος είναι αυτές οι εικόνες;

Δεν είμαι σίγουρη.

Αφορά τη ζωή, δική μου η δική σας δεν έχει σημασία.

Ελάχιστα πρέπει να επισημανθουν,τα υπόλοιπα εννοούνται.Το φώς πρέπει να αναζητηθεί και να επισημανθεί.

Η πιθανότητα της πτήσης διερευνάται.

2.Αγγλικά

Talking about an already finished painting is quite easier than the procedure itself.

One converses with demons and angels without easily recognising who is who.

The decision is always yours.

To go on or to give up in a path with such a variety of unanswerable questions?

Endangering to ‘’burn’’ your heart by diving into the beginning of the feelings and the things.

The point is always a reason why

In the side scene of a painting there is only a heart with two eyes and hands synchronised to transfer images.

Whose are those images?

I’m not sure.

It’s all about life, mine or yours it doesn’t matter.

Only a few things have to be emphasised,the rest is insinuated.

Light has to be sought and emphasised.

The probability of flying is being investigated…